To rodzaj małego manifestu, odnoszącego się do rewolucji, na którą pokolenie przejściowe nie jest przygotowane.
Bez wątpienia jesteśmy producentami. Umiemy wytwarzać przedmioty, budować infrastrukturę, tworzyć informacje, kreować emocje i konstruować relacje. Ciało i umysł są zbiorem naszych zasobów, którymi od lat zarządzaliśmy według pewnych standardów, kryteriów i reguł. Ilość barier czyniła świat prostszym, logicznym. II – Sequel – to odniesienie do rewolucji, na którą pokolenie przejściowe nie jest przygotowane. Z dnia na dzień przekształcamy reguły nie myśląc o ich tempie i konsekwencjach. Codziennie budzimy się w innym świecie. Świecie nowych wartości, szybkich zmian, przewartościowania systemów i międzyludzkich relacji. Nagle jesteśmy wolni – czy ta wolność paradoksalnie nie staje się naszym zniewoleniem?
Ekspozycja nie jest wystawą, jest jedynie małym manifestem. Projekt Człowiek – Dystrybucja Zasobów II, to zaczątek pytania o to co jest naszym potencjałem? Jak dystrybuować nasze zasoby, jak regenerować nasze wartości, jak tworzyć sequele na kolejne scenariusze życia? Prezentacja nie jest odpowiedzią – jest wstępem do pytań przed którymi powinniśmy stanąć by wybór był świadomy, by wybór był nasz.
W szczerości przed samym sobą – bo jakie znaczenie dziś ma dla mnie prawda? Gdzie ona jest? Czy bywam prawdziwy? Rodzina – czy jeszcze istnieje, jak ją widzę, jak widzę w niej siebie? Czy w ogóle ma to dla mnie znaczenie? Na ile moje relacje z ludźmi wokół są prawdziwe, a na ile mam złudzenie, że je posiadam? Gdzie jest mój czas, jak go wykorzystuje? Czy umiem się nim cieszyć, czy wiem jak go docenić? Jaki mam wpływ na otoczenie? Czemu rozmawiam o wojnie a nie pokoju? Czemu programy informacyjne są o konflikcie, komu na nim zależy? Czy jest on wartością, czy zasobem który kreuje wartość? Jak widzę siebie w obliczu zagrożenia? Dążę do przyjemności – bo chce czy bo ktoś mi mówi, że powinienem? Czy przeskakuje kolejne etapy, czy umiem je docenić? Jak kreuję otoczenie i czy umiem zakomunikować swoje potrzeby? Jak znaleźć tych którzy myślą jak ja? Którzy chcą tego co ja? Czy jestem niezależną jednostką czy jestem zwierzęciem stadnym? Gdzie jest realność? Spalam się czy płonę? Czy rzetelnie zarządzam swoimi zasobami? A może zapomniałem, że mam na nie wpływ? Zatrzymaj się, odpocznij, pomyśl. Nie bój się. Ulokuj je świadomie i ponieś tego konsekwencje.
Kosmyk włosów, list, ręcznie malowany portret, miniatura czy zdjęcie – chęć posiadania przedmiotu przypominającego bliską osobę towarzyszy nam od wieków. Skrzętnie chowana pamiątka, będąca namiastką kogoś drogiego, była znakiem rozłąki i niemożności bycia w jednym miejscu. Jak spojrzeć na ten symbol z perspektywy technologii druku 3D i łatwych podróży? Co znaczy on w czasach gdy nic nie jest na stałe, gdy wszystko jest "na już", w dobie życia rejestrowanego online i ilości znajomych, której nie sposób wyliczyć bez wsparcia portali społecznościowych? Dziś możemy wydrukować naszą własną podobiznę, postać którą umieścimy w każdej konfiguracji i w każdym miejscu, figurkę w dowolnej skali będącą naszą własną miniaturą, pomnikiem, a może i zabawką?
Wysoko rozwinięty sektor usług nowoczesnych, przede wszystkim bankowości, telekomunikacji, informatyki, badań, rozwoju i zarządzania uczynił z informacji towar będący szczególnym dobrem niematerialnym. 3P, czyli przesyłanie, przetwarzanie i przechowywanie danych, to sektor w którym w krajach wysokorozwiniętych codziennie pracuje przeszło 80% osób. Gospodarka oparta na wiedzy, możliwości zarządzania dostępem do niej oraz coraz częstszy brak źródeł powodują kwestionowanie prawdy jako dobra samego w sobie. Coraz mniej rzeczy jest rzeczywistych, nie zniekształconych, nie zmodyfikowanych, nie wirtualnych; coraz rzadziej weryfikujemy i czekamy na efekty zmiany przed wprowadzeniem następnej. Gdzie dziś jest prawda i czy jest jeszcze prawda oraz czy istnieje potrzeba prawdy?
W fizyce klasycznej, to samodzielna wielkość niezależna od innych wielkości biegnąca w takim samym rytmie w całym Wszechświecie. W mechanice relatywistycznej czas stanowi czwartą współrzędnączasoprzestrzeni, jego upływ zaś zależy od obserwatora i jest różny dla różnych obserwatorów. Współcześnie czas jest naszym zasobem, wartością którą wmawia się nam, że jest tracona. Tam gdzie prędkość jest ważna, na ile zachowaliśmy umiejętność doceniania chwili, i jakie sytuacje zmieniają naszą perspektywę odbioru czasu? Kiedy świadomie nim zarządzamy, a kiedy go marnujemy? Gdy wartość, którą budujemy jest naszą własną wartością, nie elementem dziedzicznym czy można mówić o utracie czasu.
Tricking biometrics, Alix Galit
Identyfikacja biometryczna coraz częściej używana jest jako standardowy kod zabezpieczający. Należy jednak pamiętać, że za jej pomocą zbiór danych opisujących fizyczność na stałe wprowadzony jest do rzeczywistości cyfrowej. W ten sposób wirtualna osobowość jest scalana z fizyczną pozbawiając nas anonimowości. Procesy uwierzytelniania i identyfikacji stają się tożsame, a granica interakcji z oprogramowaniami jest płynna. Jeśli MasterCard oferuje płacenie poprzez selfie, czy jest szansa, że ktoś wykorzysta to i zhakuje bądź ukradnie Twoją twarz? Projekt Tricking biometrics pokazuje absurdalność szerokiego użycia identyfikacji biometrycznej kreując ludzi, którzy mogą być każdym, kimś innym, kilkoma osobami lub nie człowiekiem, chroniąc w ten sposób swoją tożsamość i anonimowość w świecie rzeczywistym przed cyfrową perspektywą.
The Human Capital, Alix Galit
W czasach globalizacji Internet znosi bariery kulturowe i komunikacyjne, tworząc znacznie szerszą konkurencje na rynku pracy. Toczącą się walkę obserwować można na naszych ekranach. Szansa dla jednych, krełuje prawdziwy biznes wokół rekrutacji, nakłaniając do zaznaczania swojej aktywności na rynku przez upublicznianie swojego życia prywatnego. Portale społecznościowe stały się idealnym narzędziem do porównywania nas samych, niezależnie czy tego chcemy czy nie. Granica między życiem prywatnym a zawodowym zanika. Nie możemy nić ukrywać i wszystko musi być transparentne. Pytanie do którego momentu należy sprzedać siebie by dostać pracę? Internet dał nam nową możliwość finansowania projektów i prezentacji nas samych. Hucap, to platforma tradingowa pozwalająca inwestować w kapitał ludzki tak samo jak w waluty i papiery wartościowe. Kapitał Ludzki jest inwestycją niematerialną, coby się jednak stało gdyby ta sytuacja się zmieniła? Czy moglibyśmy inwestować w Kogoś? Czy może powstać nowa ekonomia? Jak to kształtowałoby naszą karierę? Instalacja składa się z trzech nagrań wideo symulujących fikcyjne oprogramowanie dla przyszłych brokerów giełdowych.
Grandfathers clock, Bastiaan Buijs
Rynek erotycznych zabawek dla kobiet jest niemalże nasycony. Większość z nich ma podobny kolor, formę i sposób prezentacji nie wnoszący zbyt wiele do estetyki i dyskusji wokół tego zagadnienia. Sięgając początków tych obiektów w ich założeniu miała być trwałość i elegancja. Prezentowany obiekt ma pomóc znormalizować pojęcie żądzy, dla autora tak naturalne jak głód czy pragnienie, które nie powinno być lekceważone ani ukrywane. Autor umieszczając nakręcany mechanizm w przezroczystej tubie z dmuchanego szkła pokazuje obiekt jako coś więcej niż trywialną seks-zabawkę. W mechaniźmie znaleźć możemy odniesienia do piękna, precyzji i zegarmistrzowskiego fachu. Przedmiot tym samym staję się podstawą do dyskusji wokół tego jak zmienia się nasz sposób postrzegania seksu i pożądania, a także zaznacza potencjał rynkowy jaki się za nim kryje.
Yoga Joes, Dan Abramson
Crowdfundingowy projekt żołnierzyków początkowo miał stać się jedynie niekonwencjonalną metodą promocji Jogi poza salą ćwiczeń. Zestawienie jednak filozofii dążącej do wypracowania równowagi między ciałem i umysłem z mundurem, stał się dodatkowym manifestem i zyskał nieoczekiwany wymiar. Coraz bardziej napięta sytuacja polityczna, wyniki ostatnich wyborów i wróżba konfliktu podsuwają pod rozwagę czemu nie promujemy pokoju? Czemu nasze umysły tak często przepowiadają katastrofę? W sanskrycie słowo joga oznacza kontrolę, jarzmo, ale też zjednoczenie, połączenie i jedność. Praktyka ta ma charakter empiryczny prowadzący do równowagi i wyzwolenia.
Kurator wystawy: Dorota Stępniak, kurator i manager wydarzeń w sektorze przemysłów kreatywnych, jurorka licznych konkursów, dziennikarka, wykładowca w VIAMODA Szkole Wyższej w Warszawie. Kurator wystawy "Body" organizowanej w ramach Europejskiej Stolicy Kultury 2016.